Nick Drake

NICK DRAKE

Είναι παράξενο αλλά για τον καλλιτέχνη Νick Drake λίγα πράγματα μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο,σε βιβλία και σε περιοδικά ,εκτός αν με διακατέχει το "σύνδρομο σφάλματος αναζήτησης" , σύνδρομο που από όσο ξέρω δεν υφίσταται ιατρικά(μπλα-μπλα). Σε αυτό το άρθρο δεν θα επεκταθώ σε στοιχεία της ζωής του(κάποια από αυτά , ναι , μπορείς να τα βρεις )αλλά σε μια σύντομη αναφορά στο λόγο που τον κάνει αγαπητό ακόμα , 35 χρόνια μετά τον θάνατο του , και στη δυσκολία να περιγράψει κάποιος το έργο του.

Παλαιότερα είχαμε βάλει σκοπό , μια παρέα μουσικόφιλοι , να παντρευτούμε την κοπέλα που έστω θα αναγνώριζε το όνομά του. Σήμερα θα αναγκαζόμασταν , ακόμα και στην Ελλάδα , να παντρευόμαστε ανά δύο δευτερόλεπτα για να προλάβουμε τις κορασίδες λάτρεις της μουσικής του(υπερβολή – O.K) . Τίθεται θέμα αναγνωρισιμότητας του καλλιτέχνη , ευρύτερης από παλιά ή πλέον τα κοράσια έχουν ξεπεράσει τον Nick Cave και ψάχνουν περισσότερο ;Γιατί έφτασε η μουσική αυτού του ανθρώπου να ακούγεται ακόμα και σε διαφήμιση αυτοκινήτου;

Τίποτα από τα παραπάνω δε συμβαίνει .Ο άνθρωπός αυτός που πρόλαβε να βγάλει σε κυκλοφορία μόνο τρία άλμπουμ(μια τριανταριά τραγούδια σύνολο) αγγίζει τους ανθρώπους παρότι το ίδιο αυτό είδος μουσικής έπαιζαν εκατοντάδες άνθρωποι πριν από αυτόν και χιλιάδες μετά από αυτόν.Η απάντηση βρίσκεται στη μελωδία. Μπορείς να σιγοψυθιρίζεις τη μελωδία ενός τραγουδιού του Drake χωρίς να μπορείς να θυμηθείς τον τίτλο του αλλά όντας σίγουρος ότι είναι Νick Drake.

Απλές ενορχηστρώσεις , τίποτα καινούριο για τη μουσική θα έλεγαν πολλοί και αν δεν το έλεγαν τότε , το λένε σίγουρα σήμερα. Για να ξεμπερδεύω με το γεγονός της ελλιπούς αναφοράς στο έργο του από τα έντυπα και τα όποια μέσα θα μπορούσε να ενδιαφέρει σήμερα : δεν μπορείς να περιγράψεις τη μουσική του. Δεν μπορείς να τη συγκρίνεις. Ο Νick Drake απλά κρατούσε μια κιθάρα και τραγουδούσε χαμηλόφωνα όπως χιλιάδες άλλοι .Τι μπορείς να πεις δηλαδή ;Ότι μοιάζει με τον Donovan με πιο χαμηλές ταχύτητες ή σαν τον Dylan στο πιο καλλίφωνο ; Δε λες κάτι έτσι οπότε απλά δε λες τίποτα . Σας μπέρδεψα ;Όχι ελπίζω . Πάει αυτό.

Έχουμε και το άλλο .Οι περισσότεροι μουσικόφιλοί της εποχής καταλογίζουν σε καινούριους δίσκους που δεν τους αρέσουν ότι " δε λέει τίποτα καινούριο ".Αυτό λοιπόν είναι το ζητούμενο ή ακόμα χειρότερα ο αυτοσκοπός ;Δεν πάμε πουθενά έτσι. Οι αλλαγές στη μουσική μάλλον αυτόματα προήλθαν (από φωτισμένα μυαλά ,δεν αντιλέγω) , παρά έπειτα από σύσκεψη παρέας μουσικών .Η ιδιαιτερότητα είναι μεγάλο προσόν , όπως και ο νεωτερισμός , αλλά σημασία έχει ένα άλλο προσόν που ο Drake το κατείχε: η σύλληψη και η συγγραφή μελωδιών σε συνδυασμό με όμορφους στίχους. Μελωδίες και στοίχους που σε συντροφεύουν περισσότερο στη μοναξιά έγραφε εκείνος. Άλλοι έγραφαν και γράφουν μελωδίες και στοίχους για να σε συντροφεύουν στις λύπες ,στις χαρές ,στην καθημερινότητα και οπουδήποτε αλλού.

Δε θα σας κουράσω άλλο και δε φυλάω καμμιά συμβουλή για το τέλος όπως ίσως να φοβόσασταν. Θα ήθελα απλά να πω ότι πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά στη μουσική σήμερα αν δεν υπήρχαν μουσικοί όπως ο Drake που πολλούς επηρέασε και λίγοι μπορούν να αναγνωρίσουν και να εξηγήσουν σε τι ακριβώς.