Παράξενο πράγμα οι μουσικοκριτικές. Και λίγο να ασχολείσαι με τη μουσική τις διαβάζεις. Διασκεδαστικές είναι πολλές. Αντικειμενικές; Γίνεται μια κριτική να είναι αντικειμενική; Δεν νομίζω να γίνεται. Καλύτερες είναι αυτές που έχουν βαθμό; Ίσως, γατί καταλαβαίνεις αμέσως αν άρεσε στον κριτή/κριτικό. Αλλά να βαθμολογείς ένα δίσκο με 7.2 ή 6.9 ποιό το νόημα; Τα σκέφτηκα όλα αυτά ακούγοντας τον καινούριο δίσκο των Cake με τίτλο 'Showroom of Compassion' . Αυτόν το δίσκο τον λάτρεψα. Γιατί όμως; Γιατί είχε μέσα ό,τι ακριβώς ήθελα να ακούσω από ένα δίσκο αυτήν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Σε κάποια άλλη μπορεί να τον απέρριπτα Απλό. Θα επανέλθω σε αυτό το θέμα γιατί κάποιοι θα διαφωνήσουν με το δίκιο τους.
