Όσο περισσότερα γίνονται τα μέσα τόσο το καλύτερο και, παράλληλα, δυσκολότερο να παρακολουθήσεις αυτά που αξίζουν. Στον διαδικτυακό κόσμο μπορείς να βρεις μουσικές , εκπομπές, μίξεις τραγουδιών και ό,τι φανταστείς. Είναι τόσο πολλά. Αυτό είναι καλό, είπαμε. Αλλά χάνεσαι. Με τη μπάντα των Fm παλιότερα( φτάσαμε να μιλάμε για το ραδιοφωνάκι σαν να πέθανε) ήταν πιο απλά. Είχε ο καθένας στη μνήμη του 3-4 σταθμούς που του άρεσαν. Αυτό δεν ήταν καλό, λίγα τα μέσα. Αλλά δεν χανόσουνα και συγκεντρονόσουνα. Τον καινούριο James Blake ακούω. Όχι ότι υπήρχε και παλιός. Θα αρέσει σε διαφορετικά πολύ μεταξύ τους ακροατήρια μου λένε. Δεν το έχω απορροφήσει ακόμα. (Πάντα ήθελα να το πω αυτό). Έρχεται η Amy Winehouse στην Ελλάδα. Χαμός στο μεσημέρι. Όλοι θα αστειευτούν και θα λένε αν θα την αφήσουν τα ναρκωτικά να φτάσει ως το 'Ελ.Βενιζέλο', αρχικά, και να παίξει, μετά. αλλά όλοι θα πάνε. Pulp reunion και ραχούλες Μαλακάσσας. Μπα, δεν θέλω. Δεν μου αρέσουν τα reunions. Μόνο σε αυτό των Στέρεο Νόβα πήγα και μάλλον δεν έπρεπε κι εκεί. Echo & the Bunnymen έχει ενδιαφέρον. Και Wire. Και Elton John. Πολύ πράγμα δεν έχει φέτος από συναυλίες. Έχει χτυπητά ονόματα. Βγάζω το Stevie Wonder και ξαναβάζω Blake μπας και βγάλω άκρη. Αλήθεια πόσοι ακόμα θα κάνουν αυτό το κολπάκι στο εξώφυλλο μέχρι το 2012;
