Παράξενες μέρες με ξαναέφεραν εδώ. Μέρες που δεν βρίσκω κάτι και γυρίζω στα παλιά. Διαβάζω ένα βιβλίο για τρίτη φορά(δεν έγινε ταινία, και το περίμενα ρε γαμώτο) και ακούω deluxe editions δίσκων που ακούσαμε όλοι στα 90's. Υπήρχαν τότε δίσκοι που τους είχαμε ακούσει όλοι:
1.Nirvana - Nevermind
2.Oasis - What's the story(Morning Glory)
3.U2 - Achtung Baby(σχεδόν όλοι)
κλπ κλπ.
Μας τους ξανασερβίρουν τώρα και τσιμπάμε. Μαγκιά μας(τους).
Ψιλοντρέπομαι που και που, αλλά αγοράζω εφημερίδες γιατί έχουν φτηνά cd. Ντρέπομαι για το σημείο που έχει φτάσει η δισκογραφία. Δεν θα βρούμε ποτέ τον φταίχτη. Σίγουρα δεν θα τον βρουν οι δικηγόροι. Απλά στενοχωριέμαι γιατί αυτή φαίνεται να είναι η φυσική εξέλιξη της παραγωγής μουσικής-όχι της ίδιας της μουσικής.
Ξαναρχίζει και η Blogovision. Είχα περάσει πολύ καλά πέρυσι. Μάλλον θα 'μπω' και φέτος αν και με ανησυχεί το γεγονός ότι δεν είμαι σίγουρος ότι άκουσα 20 καλούς δίσκους που βγήκαν αυτή τη χρονιά. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι άκουσα 20 καινούριους δίσκους. Το επεξεργάζομαι.

Υ.Γ : Το 'Charlie Brown' των Coldplay έπρεπε να το έχουν γράψει οι Gaslight Anthem
Υ.Γ 2: Ο πίνακας από πάνω ανήκει στον Αλέξη Ακριθάκη και εμφανίστηκε ως εξώφυλλο στο δίσκο του Δ.Σαββόπουλου 'Μπάλλος'