Tί μουσική ακούς

Εσύ τί μουσική ακούς; Πόσο μου έχει λείψει αυτή η ερώτηση με την πάντα αμήχανη απάντηση. Και καλά αν απευθύνεσαι σε κάποιον μικρής ηλικίας ή σε κάποιον που δεν πολυακούει μουσική ή ακούει τα πάντα(και άλλα χαριτωμένα ζωάκια) ή είναι κάθετος ότι ακούει αποκλειστικά , ας πούμε, τζαζ, τότε όλα καλά. Παλιά απαντούσα ''ξέρεις ασχολούμαι πάρα πολύ με τη μουσική και δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση με ακρίβεια''. Ακόμα πιο παλιά με ρωτούσαν αν ακούω ελληνικά ή ξένα. Ακούω και ελληνικά(λίγο πια) και ξένα. Και ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω .Δεν ξεχωρίζω είδη στη μουσική απλά ακούω κάποια μουσική περισσότερο λόγω του είδος της. Μπερδεμένο; Παράδειγμα: πιο εύκολα θα ακούσω ένα καινούριο αγγλικό συγκρότημα που παίζει , ας πούμε 'indie', παρά ένα ελληνικό δίσκο που μπορεί να είναι εξαιρετικός. Θα τον ανακαλύψω δύσκολα. Αυτό φταίει. Η μουσική δεν είναι μία , ούτε ξέρω αν είναι εφτά. Δύσκολα κατηγοριοποιείται σε καλή και κακή. Κατηγοριοποιείται σε αυτή που σου αρέσει και σε αυτή που όχι. Η μουσική είναι διασκέδαση, παρέα, ανάγκη και πολλά άλλα πράγματα..Κανείς δε με ρωτάει πια τί μουσική ακούω.

Οι λίγοι δίσκοι

Φοβάμαι ότι όσο ο καιρός περνάει , τόσο λιγότερους δίσκους ακούω. Ωραία δουλειά έγινε στο site του John Peel όπου σταδιακά θα αναρτηθεί όλη η δισκογραφία του. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί δεν μπορείς να την ακούσεις. Εννοώ ότι καταλαβαίνω το λόγο αλλά δεν βρίσκω το νόημα της απλής ανάρτησης τίτλων(ακόμα και με αυτόν τον, ομολογουμένως, όμορφο τρόπο) αν δεν μπορείς να κάνεις ακρόαση. Κάπου διάβασα ότι απλώς δεν μπορείς να τους ακούσεις στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες λόγω domain. Ρίχνω μια ματιά στις καλοκαιρινές συναυλίες που έχουν ανακοινωθεί μέχρι τώρα και δεν βρίσκω κάτι να με ενθουσιάζει. Ούτε καν να μου αρέσει. Εξαίρεση οι Dandies στο Λυκαβηττό αν και αυτοί φαντάζουν λίγο άκαιροι και πιστεύω ότι δεν θα μαζέψουν πολύ κόσμο. Λίγο άκουσα τα νέα τραγούδια και δεν είναι άσχημα πάντως. Οι Peppers είναι Σεπτέμβρη για να σας προλάβω. Σημαντική μπάντα , είτε σου αρέσει είτε όχι.Τα φεστιβάλ πέφτουν στην ανάγκη να φέρουν τα ίδια και τα ίδια γιατί αλλιώς δεν θα πατήσει άνθρωπος. Εξαίρεση οι Kasabian στο Eject. Σπουδαίο booking αλλά θα χάσουν τα λεφτά τους οι promoters. Στην Αγγλία μπορεί να γεμίζουν γήπεδα αλλά εδώ είναι για κάνα Fuzz και τέλος. Μακάρι να κάνω λάθος. Προσωπικά δεν με ενθουσιάζουν αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Επίσης, είναι ιδέα μου ή όλο και λιγότερες Metal συναυλίες γίνονται. Παράδοξο, αν σκεφτείς ότι έχουν το καλύτερο κοινό. Δεν πιστεύω να νομίζει κανείς ακόμα ότι στις metal συναυλίες γίνεται χαμός και επεισόδια και είναι επικίνδυνα. Δεν ισχύει και δεν ξέρω αν ίσχυε και ποτέ. Ο Metalας θα αγοράσει το εισιτήριο του και θα στηρίξει την μπάντα που αγαπάει. Θα καθίσει σε ουρά ήσυχα. Το χειρότερο που θα κάνει είναι να πετάξει το ποτήρι της μπύρας( το πλαστικό) κάτω. Όπως όλων των ειδών οι ακροατές.Θέλω να ακούσω καμιά δεκαριά δίσκους μέχρι τον Ιούνη.Θα τα καταφέρω;

Ιt's a Cold Night for Alligators

Το νεραϊδόφωνο δεν είχε φέτος συμμετοχή στη blogovision. Ξέρετε, τη διαδικασία αυτή που μαζεύονται όσοι έχουν blog σχετικό με τη μουσική(όχι απαραίτητα αποκλειστικά με αυτή ή ευθέως) και ψηφίζουν τα καλύτερα albums της χρονιάς. Καλά, δεν είχε συμμετοχή και σε πολλά πράγματα. Ή δεν προλάβαινα να γράψω κάτι ή δεν είχα κάτι να πω. Έτσι , καθισμένος στο σπίτι μπροστά σε ένα pc (ναι υπάρχουν ακόμα) και με ένα κινητό τηλέφωνο εργασιακό για πρώτη φορά μαζί μου να με κοιτάει πιο παρεξενεμένο από ό,τι το κοιτάω εγώ χαζεύω τα αποτελέσματα της διαδικασίας. Την PJ την περίμενα ψηλά και είναι στο '1' . Εξαιρετικό. Είχα να ασχοληθώ τόσο μαζί της από το stories from .. Όπως δεν έφευγε καθόλου το μυαλό μου τότε από το 'you said something' τώρα δεν φεύγει από το 'in the dark places'.Μετά το χάνω για κανα δυο ονόματα- τον Kurt Veile τον άκουσα αλλά μπα.Radiohead στο 4. Καλά . Εγώ καλύτερα κινέζικο. Όχι φαγητό.
09. Danger Mouse & Daniele Lupi “Rome.Αυτό είναι εξαιρετικό. Και ο Woon πριν από αυτό καλός είναι αλλά στο ένα τραγούδι ακούς απίστευτα δουλεμένο και ψυχοφθόρο με την καλή έννοια electro και στο επόμενο χαζοπόπ. Όχι ποπ. Άλλο λαϊκό και άλλο ελαφρολαϊκό. Από εκεί και κάτω το χάος. Εκτός από το αριστούργημα των Dirty Beaches. Και λέω ' το χάος γιατί αυτούς τους δίσκους τους 'έχασα'. Εκτός από Adele που όλοι ακούσαμε αναγκαστικά. Και Waits που δεν μου έκανε εντύπωση. Σταθερά καλός όμως.
Όλη η λίστα εδώ.
Το καλοκαίρι κάμποσοι πάθαμε άλλη μια εμμονή. Αυτή ήταν η διασκευή των JJ στο Still D.R.E.
Τώρα τους ακούω να διασκευάζουν έναν από τους ήρωές μου.
Θα ήθελα να πίναμε ένα ποτό μαζί. Για μουσική θα μπορούσα να συζητήσω αρκετά μαζί τους. Με πόσους μουσικούς μπορώ;
Εδώ η διασκευή.
Το ξανακούω.

.

Παράξενες μέρες με ξαναέφεραν εδώ. Μέρες που δεν βρίσκω κάτι και γυρίζω στα παλιά. Διαβάζω ένα βιβλίο για τρίτη φορά(δεν έγινε ταινία, και το περίμενα ρε γαμώτο) και ακούω deluxe editions δίσκων που ακούσαμε όλοι στα 90's. Υπήρχαν τότε δίσκοι που τους είχαμε ακούσει όλοι:
1.Nirvana - Nevermind
2.Oasis - What's the story(Morning Glory)
3.U2 - Achtung Baby(σχεδόν όλοι)
κλπ κλπ.
Μας τους ξανασερβίρουν τώρα και τσιμπάμε. Μαγκιά μας(τους).
Ψιλοντρέπομαι που και που, αλλά αγοράζω εφημερίδες γιατί έχουν φτηνά cd. Ντρέπομαι για το σημείο που έχει φτάσει η δισκογραφία. Δεν θα βρούμε ποτέ τον φταίχτη. Σίγουρα δεν θα τον βρουν οι δικηγόροι. Απλά στενοχωριέμαι γιατί αυτή φαίνεται να είναι η φυσική εξέλιξη της παραγωγής μουσικής-όχι της ίδιας της μουσικής.
Ξαναρχίζει και η Blogovision. Είχα περάσει πολύ καλά πέρυσι. Μάλλον θα 'μπω' και φέτος αν και με ανησυχεί το γεγονός ότι δεν είμαι σίγουρος ότι άκουσα 20 καλούς δίσκους που βγήκαν αυτή τη χρονιά. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι άκουσα 20 καινούριους δίσκους. Το επεξεργάζομαι.

Υ.Γ : Το 'Charlie Brown' των Coldplay έπρεπε να το έχουν γράψει οι Gaslight Anthem
Υ.Γ 2: Ο πίνακας από πάνω ανήκει στον Αλέξη Ακριθάκη και εμφανίστηκε ως εξώφυλλο στο δίσκο του Δ.Σαββόπουλου 'Μπάλλος'

Τα πράγματα που πρόλαβα

Τα πράγματα που πρόλαβα δεν είναι ακόμα κάτι σε μια ατελείωτη σειρά από μέρες. Είναι πράγματα που σημάδεψαν ανθρώπους και επηρέασαν την προσωπικότητά τους. Μιλάω για τους ‘γύρω στα τριάντα’ ( τι αριθμός θεέ μου κι αυτός, που θα έλεγε κι ένας χαμένος- από εμένα- συντοπίτης, εδώ και καιρό..). Μιλάω για την μπάλα στην πλατεία και τα σπασμένα τζάμια. Για την ίδια την μπάλα ‘σκασμένη’ από αγκάθια. Μιλάω για την ασπρόμαυρη τηλεόραση και το Μαγκάιβερ. Διακοπή από ό,τι κάνεις για να δεις τις περιπέτειές του πριν καταλάβεις τι σημαίνει αμερικάνος ήρωας. Για τις ραδιοφωνικές εκπομπές με τις αφιερώσεις. Αυτές που περίμενες ώρα πολλή για να ακουστούν. Η μουσική από το πρώτο σήμα του ‘Mega’ ακόμα ηχεί στα αυτιά μου. Η μεγάλη διαφορά της εξηντάρας κασέτας από την ενενηντάρα. Οι αλκαλικές μπαταρίες βοηθώντας να τερματίσεις το ‘Zelda’ . Τα ‘Dos’. Τα Ουφάδικα. Το δεκατριάρι του ΠΡΟ-ΠΟ. Τα παιχνίδια που μόλις ‘ανακαλύφθηκαν’ και ο τσακωμός για τους κανόνες τους, Το μπάσκετ, πρώτα η λατρεία και μετά, σιγά – σιγά η απαξίωση. Ο Γκάλης στα ουράνια αλλά και στα τέλη της καριέρας του. Τα φορητά διπλά κασετόφωνα. Το ραδιόφωνο που ‘για να πιάσει’ συμπλήρωνες και σύρμα στην κεραία ή τον πιο νέο της παρέας να την κρατάει. Τα τσιγάρα ακόμα ήταν ιδιαιτερότητα. Φουγάρα όλοι. Η φαντασία, πρώτο ρόλο. Ένα τραπέζι γινόταν αεροπλάνο κι μια τρύπα σε ένα τοίχο, καταφύγιο απέναντι σε ένα εχθρό που δεν υπήρχε αλλά και που δεν φοβηθήκαμε ποτέ. Οι αφίσες του ‘ Μπλεκ’ που δεν μας άφησαν ποτέ να κρεμάσουμε. Τα σκισμένα πόδια που δεν ‘δέχτηκαν’ ποτέ ράμματα. Οι ‘αγάπες’ που άρχιζαν σε ένα απόφωτο και τέλειωναν την άλλη μέρα. Τα πάρτυ στα σπίτια. Με τους γονείς κάπου έξω αλλά όχι μακριά. Η προσπάθειά μας να καταλάβουμε τι κάνει το ‘τσοκ’ στα αυτοκίνητα. Η αλητεία να σημαίνει ότι απλά γυρίζεις στο δρόμο χωρίς λόγο ή έβρισες, ή ήπιες ένα κουτάκι μπύρα πριν κλείσεις τα 18. Οι ‘Δέκα Μικροί Μήτσοι’ μακριά από επιθέσεις για λαϊκισμό. Ο Μιχάλης Ρακιντζής ως το εναλλακτικό όνομα στη μουσική. Οι ήρωες να παραμένουν ήρωες χωρίς έντυπα να ψάχνουν τα σκουπίδια τους. Η Α.Ε.Κ μεγάλη ομάδα. Ο ‘Σκαϊ’ 100,4 ακόμα. Ο Τράγκας να μιλάει για ‘Ουζουμπούρου’. Οι εφημερίδες απόλυτο μέσο για κάθε σκεπτόμενο και τα βιβλία κυρίως σε σειρές. Είμαστε μια αδικημένη γενιά;

Κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, για αυτό βαθιά και σε μισώ

Μέρες τώρα κυκλοφορεί στο μυαλό μου. Αλλά όπως ένας καλλιτέχνης πρέπει να αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα για να δημιουργήσει πάνω σε αυτά, έτσι κι εγώ που δεν έχω τη φλέβα του καλλιτέχνη χρειάστηκα λίγο καιρό για να ησυχάσω και να δω τα πράγματα μάλλον σωστά. Το σκυλί δάγκωσε την κυρία. Δεν είναι είδηση. Η κυρία δάγκωσε το σκυλί. Είναι είδηση. Το μάθαμε στο σχολείο. Ο Μανώλης Ρασούλης(δεν απευθυνόμαστε με το 'κύριος' σε όσους έχουν πεθάνει, μου έμαθαν-πάλι στο σχολείο) πέθανε πριν λίγο καιρό. Δεν γελοιοποιούσε τη ζωή του και δεν ήταν τόσο αναγνωρίσιμος. Λίγοι στιχουργοί είναι, άλλοι το αξίζουν, άλλοι όχι. Δεν είναι η μεγάλη είδηση οπότε πρέπει να τη μεγαλοποιήσουμε. Έτσι μάθαμε ότι πέθανε ολομόναχος, χωρίς φίλους, το πώς βρέθηκε το πτώμα του, το πως τον έδιωξαν από την Ε.Ρ.Α. Ξανακούσαμε τη μουσική του αγοράζοντας εφημερίδα.
Δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω προσωπικά. Αλλά τον γνωρίζω όπως πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος ένα καλλιτέχνη. Από το έργο του, Τους φίλους του τους επιλέγει ο ίδιος ακόμα και αν δεν γνωρίζουν η αναγνωρίζουν αυτό που είναι καλλιτεχνικά Έτσι άκουσα τα τραγούδια του τα περασμένα χρόνια, διάβασα για αυτόν και διαβάζω για αυτόν τους ' αλεξιπτωτιστές ' και τους πιο ψύχραιμους. Δεν πέθανε μόνος του. Διάλεγε τη μοναξιά του κατά καιρούς και δεν νομίζω ότι είναι ο μόνος. Από την Ε.Ρ.Α έφυγε όπως όλοι οι συμβασιούχοι τον καιρό εκείνο. Γιατί δεν έγινε μια κίνηση όπως αυτή -συμπαράστασης - του Γιάννη Πετρίδη(τεράστιος) για να παραμείνει τότε; Γράφτηκε ότι πλήρωσε η οικογένειά του για την ταφή του. Έτσι ισχύει Μόνο οι άποροι δικαιούνται ταφής δωρεάν. Τεράστια είδηση και αυτή. Καμία σχέση με την προσωπικότητά του και τα γραπτά του. Δεν ετάφη 'δημοσία δαπάνη' όπως άλλοι σημαντικοί άνθρωποι του πνεύματος γιατί κάποιοι είχαν αργά αντανακλαστικά σε αυτό που βρίζουμε και το λέμε 'κράτος'. Τέλος, η νεκρή δισκογραφία αμέσως έτρεξε να πουλήσει τους δίσκους του στις εφημερίδες , οι οποίες χωρίς δισταγμό έβαλαν ένα cd με τραγούδια του για να ανεβάσουν τις πωλήσεις. Πιο δίκαιο να αγοράσεις του δίσκους του σε παλαιωδισκοπωλείο βέβαια. Ο δίσκος έχει κάνει τον κύκλο του και ο καλλιτέχνης έχει πληρωθεί. Καλό ταξίδι ας έχει και εύχομαι να πάει εκεί που πίστευε ότι θα πάει. Εγώ δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω.

2012

Παράξενη μέρα διάλεξα για να δω πρώτη φορά την ταινία 2012. Και το ακόμα πιο παράξενο είναι ότι πολύ αργότερα τη συνέδεσα με τα γεγονότα που συγκλονίζουν τον πλανήτη. Φαίνεται να μη συγκλονίζουν το μικρόκοσμό μας. Τόσο απασχολημένοι είμαστε με τα δικά μας. Τον καινούριο δίσκο της PJ Harvey ακούω και είναι καλός. Αλλαγές στα κεφάλια της δισκογραφίας και εδώ και έξω. Όχι ότι μπαίνει καινούριο αίμα ή ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. ΟΙ R.E.M έχουν καινούριο δίσκο και, αν το ψάξεις, μπορείς να τον ακούσεις όλο στο δίκτυο. Νόμιμα πράγματα. Αναμενόμενα καλός είναι χωρίς να σε κάνει και να πεταχτείς από την καρέκλα σου. Βρήκα κι άλλο δίσκο που χρησιμοποιεί το κολπάκι αυτό στο εξώφυλλο με το κουνημένο κεφάλι και βγήκε τους τελευταίους μήνες. Το έλεγα κι εδώ . Μόλις βρω καμιά δεκαριά θα κάνω κολάζ. Μα λίγη πρωτοτυπία;